MONAKO: François Deguelt (Ce soir-là)

Fenistilowa Topka Wszechczasów
Miejsce 61

Bardzo lubię ten smutny, nostalgiczny ton, w który wyraźnie uderza ta piosenka. Jest w tym klimacie coś bardzo specyficznego, co przyciąga. Mocne wrażenie robią na mnie te fragmenty chwilowego zatrzymania, kiedy muzyka potrafi na chwilę zupełnie zamilknąć.

Pod kątem treści jest to wspomnienie cudownego wieczoru, podczas którego podmiot liryczny zakochał się bez pamięci i spędził z pewną kobietą niezapomniane chwile. Był gotowy poświęcić dla niej wszystko, ale ona ostatecznie go porzuciła. On zdaje sobie sprawę, że nie ma sensu wracanie myślami do tamtego wieczoru, ale wie też sprawę, że do końca życia nie uwolni się od swojego marzenia o niej. Jego serce wciąż jest pełne miłości dla niej i jeśli kiedyś zdecyduje się ona do niego wrócić, to wszystko na nowo rozkwitnie. A tymczasem jak długo będzie żył, tak długo będzie czekał...

Na dzisiejsze czasy na pewno nie jest to tekst przełomowy, ale i tak go lubię. W pełnym brzmieniu jest bardzo poetycki i niebanalny. François dostarcza do tego swoje wspaniałe wykonanie, co zresztą było raczej normą w tamtych latach. Niektórych ta piosenka może pewnie nudzić, ale dla mnie to klasyka początków Eurowizji w najlepszym wydaniu.