WIELKA BRYTANIA: Katrina and the Waves (Love Shine a Light)

Fenistilowa Topka Wszechczasów
Miejsce 48

Po zeszłorocznym "Światełku dla Europy" ta piosenka już nigdy nie będzie taka sama... Nie dziwię się ani trochę, że to właśnie po nią wtedy sięgnięto, bo ma w sobie coś niezwykłego. Jest pięknie rozwijającym się hymnem ku chwale miłości i choć to utwór stosunkowo dynamiczny, to potrafi szturchnąć ludzkie emocje dosadniej niż niejedna ballada. Wszystko jest tu dokładnie takie jak być powinno.

Nie mogę się tutaj do niczego przyczepić. Katrina świetnie dźwiga ten występ na żywo, a prezentacja sceniczna jest bardzo zgrabna i klasyczna. Bez wątpienia moim ukochanym elementem całego występu jest jednak trąbka, która pojawia się na drobną chwilę w połowie występu. Właśnie wtedy, gdy człowiekowi już się zdaje, że ma w tej piosence wszystko czego potrzebował, dostajemy jeszcze to. Niby samo w sobie nic specjalnego, ale w tej konkretnej piosence i w tym konkretnym momencie nie dało się zrobić niczego cudowniejszego, by poruszyć moje serce. Tym bardziej, że te dźwięki wyraźnie brzmią, jakby były na żywo, a rocznik 1997 to był akurat zmierzch czasów eurowizyjnej orkiestry. Te czasy już nie wrócą...