FINLANDIA: Käärijä (Cha Cha Cha)

   
Post zostanie zaktualizowany po wyborze reprezentanta.

Po ostatnich sukcesach w konkursie, Finowie nie zaprzestają i kontynuują format preselekcji Uuden Musiikin Kilpailu. Podobnie jak w latach ubiegłych w preselekcjach weźmie udział siedmioro artystów. Producenci preselekcji zapowiadają m.in "najlepszy dance song w historii całego UMK", "znanego exportowego fińskiego artystę z balladą", "znaną grupę hip-hopową", "piosenkę która ocieka seksualnością" oraz znanych jak i nowych artystów. Finał odbędzie się 25 lutego, zaś utwory poznamy między 12 a 19 stycznia (po jednym każdego dnia poza weekendem).

https://yle.fi/aihe/a/20-10003550

[postbg=https://i.imgur.com/EHp45H1.png]fińskie utworu będą stopniowo ujawniane począwszy od 12 stycznia, jednak na instagramowym koncie znajduje się krótki filmik z urywkami piosenek

Ogłoszono dzisiaj finalistów preselekcji:

Keira - No Business on the Dancefloor (premiera 11.01, godz 23.)
Benjamin - Hoida mut (premiera 12.01, godz. 23)
Robin Packalen - Girls Like You (premiera 15.01, godz. 23)
Lxandra - Something to Lose (premiera 16.01, godz. 23)
Käärijä – Cha Cha Cha (premiera 17.01, godz. 23)
KUUMAA - Ylivoimainen (premiera 18.01, godz. 23)
Portion Boys - Samaa taivasta katsotaan (premiera 19.01, godz. 23)

UTWORY:

To są jedne z najmocniejszych pre, jakiś doświadczyłem w karierze eurofana. Stosunek dobrych piosenek do złych wynosi w najgorszym wypadku 6:1 (ale nawet Portion Boys mają swój urok). Oprócz nich mamy tutaj pop lambardziarę, gejowski ejtisowy banger,r, pbujajacy popikm, subtelną balladę, ttechno rock pop rap oraz niezwykle smaczną radiówkę, a to wszystko świetnie wyprodukowane. Inne kraje powinny się tylko uczyć. Bez wątpienia najlepsze preselekcje w sezonie, które muszą zakończyć się wygraną Cha Cha Cha.

A w ogóle genialna jest ta tragedia z codziennymi premierami - dzięki temu można skupić się na każdej piosence, no i hajp sam się buduje

Aro napisał:To są jedne z najmocniejszych pre, jakiś doświadczyłem w karierze eurofana.

Mam dokładnie odwrotne odczucia. Słuchając tego czuję się jak stary dziad który nie pojmuje współczesnych trendów muzycznych wśród nastolatków.

A Cha Cha Cha to już zupełna kakofonia, pomieszanie discopolo z rapem z odgłosami szczekania zamiast refrenu. Chau Chau to zostawcie Kamińskiemu. No ale czym głupsze i nie wpadające w ucho tym lepiej. W każdym razie trzymam kciuki za Packalena.

Mam nadzieje że Finlandia wybierze Portion Boys trochę podnosząc poziom tegorocznego konkursu i uprzedzając też Niemcy które to też mają piosenkę o Europie w preselekcjach.

A ja tam lubię fińską cza-czę. Mam nadzieję, że Kaarija wygra.

Nie mam pojęcia dlaczego, ale lubię, w pełni świadom, że to taki baicik na eurofana co chciałby mieć swoje "yass queen slay", ale przy tym wierzyć, że ma jakiś bardziej unikatowy gust. Przejrzałem komentarze na reddicie i dużo osób ubolewa nad dodaniem tancerzy, a mnie z kolei śmieszą. Taka głupotka, nie znam się na tańcach w sumie, ale myślę, że to taki żarcik, że cza cza cza, a więc są i tancerze od czaczy. Najbardziej w tym wszystkim uwiera, że Kaarija jest uzależniony od nagranych wokali, w takim 2019 by miał lipę.

Wygrał najlepszy utwór z największym potencjałem! Nawet jeśli piosenka komuś się nie podoba - wokalista pokazał, że ma charyzmę no i zdecydowanie przyćmił wszystkich innych. Oczywiście było to w świadomym, campowo-eurowizyjnym stylu (ale w takiej dopuszczalnej campowości, bo taka Netta np. to dla mnie zdecydowanie too much), ale zrobił to w taki sposób, że nie można było się od niego oderwać. Mocno mi się to kojarzyło pod tym względem z Hatrid Mun Sigra, chociaż wiadomo, że ta druga była dużo bardziej mroczna, ale tak samo przyciągają na siebie wzrok. Mnie również przypada do gustu bardziej pierwsza, ta ostrzejsza połowa piosenki, ale w tej europopowej części też jest coś urokliwego, więc nie jestem zły, że w taką stronę to skręciło. No i nie da się ukryć, że już za pierwszym razem wpada w ucho i ciężko się jej pozbyć. Dla mnie to będzie chyba jeden z faworytów i na pewno zrobi show - jest charyzma, jest osobowość i jest wyróżniająca się na tle innych piosenka. Nie wszystko co campowe, jest złe. Poza tym my oglądamy Eurowizję, tutaj 80% piosenek to camp.

Nie wiem, czy coś jest ze mną nie tak, ale zupełnie nie rozumiem fenomenu tej piosenki i z przerażeniem patrzę na to, jak wysoko znajduje się ona u bukmacherów, a oglądając na YouTube'ie eurowizyjne topki i za każdym razem widząc, że ludzie umieszczają to na pierwszym miejscu, mam ochotę złapać się za głowę. Nigdy jeszcze chyba nie zdarzyło mi się, żeby faworyt tak bardzo mi się nie podobał   . Przyznam, to "cha cha cha" zostaje w głowie po przesłuchaniu, natomiast nie mam wrażenia, że piosenka zapada w pamięć, będzie się ją nuciło pod nosem przez dłuższy czas, nie wyobrażam jej sobie ani jako hitu, który byłby grany w radiach, gdyby wygrała, ani wzruszającego/emocjonalnego utworu, do którego by się z nostalgią wracało. Nie kibicowałam tej piosence w preselekcjach i teraz też nie będę. Cieszę się, że się pojawiła Loreen i wygryzła to z pierwszego miejsca (chociaż wygrana Loreen w maju też nie będzie mnie specjalnie cieszyć, ale to już temat na inny wątek). Według mnie ta piosenka jest po prostu o niczym, Cha cha cha i mijają trzy minuty. Przeraża mnie teledysk, występ też mnie przerażał, ale muszę się psychicznie przygotować na to, że zdobędzie wysokie miejsce, przynajmniej głosami widzów...

Ja nie powiem, że nie rozumiem fenomenu, ale na pewno dziwi mnie trochę, że ta piosenka jest tak powszechnie uwielbiana. Spodziewałbym się, że jak przy każdym odważniejszym wyborze znajdzie się pewna grupa ludzi, którzy tego zwyczajnie nie będą trawić, ale w tym przypadku jakoś nie rzucają mi się tacy za bardzo w oczy w większych ilościach.

Ja jestem w tym obszerniejszym gronie fanów i myślę, że największe znaczenie ma dla mnie interesujące połączenie dwóch rodzajów rąbanek: jednej przesadnie agresywnej z nutką perwersji oraz drugiej, gdzie mamy już wesołą zabawę. Kluczowym momentem jest dla mnie gdy wokalista robi ten swój pocieszny krok w bok z machaniem ręką, a jeszcze chwilę wcześniej machał smyczami swoich tancerzy. Jest to pewna niespodziewana i subtelnie wykonana przemiana, zresztą dość zgodna z treścią utworu (gdzie najpierw trzeba się napić i wyprzeć frustracje, żeby potem się bawić).