Kim są fani Eurowizji?

|||||||||||||Kim są fani Eurowizji? Dlaczego ktokolwiek jest w stanie interesować się pewnym wydarzeniem, który co prawda emocjonuje ludzi, ale przez jeden tydzień w roku? Osoby patrzące na sytuację z zewnątrz nigdy trafnie nie odpowiedzą na to pytanie, będą uogólniać, kierować się stereotypami a i tak nie odkryją nawet powierzchniowej warstwy zaznajomienia się w tę sprawę. Niestety, na to pytanie trafnie nie odpowie również większość fanów, którzy z racji przynależności do danej grupy nie są w stanie obiektywnie sami siebie określić. Nie istnieją żadne badania socjologiczne na ten temat, a szkoda, bo podobnie jak osoby z zewnątrz, musimy opierać się na własnych obserwacjach, co za tym idzie nigdy nie dojdziemy do wymaganego w nauce poziomu obiektywizmu. Ułatwieniem może być jednak fakt, że fanów Eurowizji dość łatwo sklasyfikować, łatwo postawić granicę – są to osoby, które mają świadomość o sezonie selekcyjnymi, interesują się nim, a co za tym idzie znają utwory na daną Eurowizję już w marcu. Fani „na tydzień” nie znają nawet ułamka zaznajomienia w temacie.

|||||||||||||Starając rozgryźć się tę zagadkę, zacznę od dwóch podstawowych kryteriów określających w ogóle społeczeństwa – płci i wieku. Z rozstrzygnięciem przedziału wiekowego, nie ma kontrowersji – większość osób się zgodzi, że fanami Eurowizji są głównie osoby młode, mające ok. 20 lat. Z drugiej strony, Eurowizja nie przyciąga stereotypowych internetowych „dzieci”. Gdyby tak było, to w Polsce istniał by nie jeden, a tysiąc kanałów o Eurowizji na youtube. Nawet Eurowizją Junior interesują się osoby starsze (nawiasem mówiąc, czasem wydaje się że średnia wieku fanów Eurowizji Junior jest wyższa, niż przy zwykłej Eurowizji, ale to temat na inną rozprawę). Dlaczego? Przede wszystkim interesowanie się konkursem wymaga pewnego poziomu inteligencji i wiedzy, dzięki któremu jesteśmy w stanie rozumieć ot choćby rywalizację państw. Dodatkowo dochodzi pewien czynnik alienacji z rówieśnikami, którego nie chcą intuicyjnie doświadczać ludzie wieku dziecięcym, dlatego bycie fanem „wypływa” z takich osób w momencie, gdy będą już na tyle dojrzali by czuć się z tym komfortowo.

|||||||||||||Kwestia płciowości jest dużo bardziej ciekawa i niesie za sobą pewne konsekwencje. Gdyby zrobić sondę uliczną i zadać pytanie, czy wśród fanów Eurowizji jest więcej kobiet i mężczyzn, to większość pewnie wybrałaby pierwszą opcję. Osoby znające temat zgodnie jednak stwierdzą, że Eurowizją interesują się głównie nastoletni mężczyźni. Sprzeczne mogą być proporcje maskulinizacji; moim zdaniem wśród fanów mniej więcej na 1 kobietę przypada ok. 3 mężczyzn. Inaczej, mężczyźni winni byliby stanowić 75% fandomu. Czy tak dokładnie jest, nie wiem, ale wydaję mi się że i tak jestem w tej kwestii zbyt ostrożny. Skąd się to bierze (pomijam już kwestię że w internecie jest po prostu więcej mężczyzn, co potwierdzą choćby użytkownicy wykopu)?. Po pierwsze, mężczyźni mają większą skłonność do nietypowych zainteresowań. Co nie jest to zaskoczeniem, młodym kobietom, satysfakcję dają bardziej stereotypowe atrakcje, zarówno od strony ekstrawertycznej czego tłumaczyć nie muszę (bo fani Eurowizji to głównie introwertycy, ale ponownie - temat na inną rozprawę), jak i introwertycznej, gdzie dziewczyny sięgają po typowe wynalazki kultury jak film, serial, książka. Muzyka również do nich należy, ale z pewnego powodu dziewczyn nie ciągnie je aż tak do Eurowizji. Dlaczego?

|||||||||||||Tu dochodzimy do głównego czynnika, czyli upodobań muzycznych. Co nie jest zaskoczeniem, młodzi mężczyźni słuchają innej muzyki niż młode kobiety. W przypadku nastoletnich chłopców, najbardziej popularnym w tym momencie nurtem muzycznym jest rap i hip-hop. To że jest to muzyka najczęściej słuchana, nie oznacza że jest najbardziej lubiana. Niektórzy tą muzykę szczerze słuchają, inni konformistycznie dostosowują się do tego nurtu. Jest to jednak pewnego rodzaju ekstrema, do której dostosowuje się część „centrystów”, wiedząc że gdyby propagowali muzykę którą szczerze lubią, narazili by się na ostracyzm. Konsekwencja jest taka, że albo próbują znajdować niewielkie grono piosenek, która wpasowuje się i w grono wielbicieli rapu i im, albo milczą ze strachu. Wśród dziewczyn, tak jak w życiu, skrajności wielu niema i słucha się po prostu muzyki pop, oczywiście z różnymi odchyłami w zależności od osoby. W którym miejscu klasyfikują się więc fani Eurowizji? Są to osoby, które nie odnajdują się w obecnej modzie na piosenki, które trafiają na szczyty karty na czasie na youtube. Z tych piosenek tryska testosteron, emanuje się męskością, stąd tematyką jest palenie trawy, [niecenzuralne słowo] i życie ulicy. Przyszli fani Eurowizji buntują się. Buntują się też z innych czynników, często z powodu orientacji seksualnej, albo czasem po prostu te utwory skrajnie im się nie podobają. Większość osób oczywiście trafia na grunt stereotypowego geeka słuchającego piosenek ze spotify na słuchawkach, ale dla części nie jest to satysfakcjonujące, by wyrazić swoje niezadowolenie.

|||||||||||||Z pomocą przychodzi Konkurs Piosenki Eurowizji. Jest to schronienie dla wszystkich osób zagubionych w realiach muzycznego trendu. Osoby brzydzące się męskości w piosenkach, idą więc w drugą skrajność - miłują wszystko, co w piosenkach kobiece. Konkurs Piosenki Eurowizji stwarza też ogromną możliwość uwielbienia wszelkiego rodzaju kiczu, dziwadeł, które nierzadko idą w parze z uwielbieniem dla kobiecego dance-popu. Takich piosenek jest setki, przede wszystkim w sezonie selekcyjnym, który stanowi kluczową rolę wtajemniczenia się w ciemne otchłanie eurowizyjnego świata. Te osoby mogą w końcu znaleźć adoratorów tego samego typu muzyki, a na dodatek mogą wzajemnie siebie oszukiwać, że te piosenki są obiektywnie dobre i że poza ich społecznością te byłyby tak samo ocenione. Żyjąc w tej bańce, często nie rozumieją wyników selekcji narodowych i zdecydowanie są skonfundowani podczas ogłaszania wyników konkursu, zwłaszcza głosowania jurorów.

|||||||||||||Oczywiście nie wszyscy przedstawiają te cechy, ale to są ci najbardziej „oddani” fani. Nieprzypadkowo to właśnie te osoby robią setki filmów z własnymi rankingami piosenek – mogą dzięki temu pochwalić się swoim nietypowym gustem i zostać za to jeszcze pochwalonym. Inne osoby, które trafiają pod strzechy konkursu to m.in. wielbiciele wszelkiego rodzaju rywalizacji, głównie sportowej, a jednocześnie osoby lubujące się w słuchaniu muzyki. To dlatego na bazie Eurowizyjnej społeczności powstają różnego rodzaju para-konkursy muzyczne, w których użytkownicy wystawiają swoje ulubione piosenki i są one oceniane przez innych. Konkurs Piosenki Eurowizji to jedyne miejsce na przecięciu tych dwóch kwestii, w którym te osoby mogą się realizować. Są też wielbiciele wszelkiego rodzaju statystyk, klasyfikacji. I ponownie – jeśli interesują się muzyką, to jedynym przystankiem w którym mogą się spełniać naraz jest Eurowizja. Niemniej rzadko są to psychofani konkursu.

|||||||||||||Bycie fanem Konkursu Piosenki Eurowizji oznacza więc orientowanie się w tych licznych meandrach, do którego dochodzi m.in. wiedza na temat kultury państw Europy, składu etnicznego różnych narodowości (czyli tzw. upolitycznione głosowanie, czyli po prostu działanie diaspory), ale przede wszystkim historii konkursu, jak i również poszczególnych narodowych selekcji. Ilość informacji, którą można pozyskać w temacie Eurowizji jest wręcz niewyczerpana, a osoba pochłonięta w ten świat, niczym alkoholik będzie kopała głębiej i głębiej, choć i tak nigdy nie pozna go do końca. Taki już los eurowizyjnych wariatów.