Eurowizja 1994: Futurystyczny Dublin i Riverdance

DEBIUTY, DUBLIŃSKA SCENA I NOWINKI W PODAWANIU PUNKTÓW

Eurowizja 1994 była 39-tym Konkursem Piosenki Eurowizji w historii. Zorganizowana 30 kwietnia 1994 roku w Point Theatre w Dublinie była zarazem ostatnią Eurowizją przeprowadzoną w kwietniu. Prowadzącymi byli co ciekawe czynna adwokatka, a równocześnie prezenterka RTE Cynthia Ní Mhurchú oraz Gerry Ryan. Konkurs zakończył się wygraną Irlandii (Paul Harrington & Charlie "Rock 'n' Roll Kids"), była to już trzecia wygrana tego kraju z rzędu i szósta wygrana Irlandii w historii.

Eurowizję 1994 można śmiało nazwać - Eurowizją debiutów - do eurowizyjnej zabawy dołączyło aż 7 państw z Europy Środkowo-Wschodniej: Estonia, Węgry, Litwa, Rosja, Rumunia, Słowacja i oczywiście Polska. W sumie udział w konkursie wzięło 25 delegacji (z krajów które nie mogły wziąć udziału w 1994 roku to: Belgia, Dania, Izrael, Włochy, Luksemburg, Słowenia oraz Turcja - wymagała tego reguła EBU, która uniemożliwiła 7 najgorzej ocenionym krajom z roku ubiegłego wziąć udziału w konkursie, było to związane z debiutem aż siedmiu krajów oraz rosnącym zainteresowaniem konkursem).  

Konkurs rozpoczął się krótkim filmem przedstawiającym gwiazdy unoszące się na wodzie, fajerwerki oraz  karykaturalne postacie, tańczące, pijące kawę i jeżdżące na rowerze. Kamery zostały następnie przeniesione na żywo do eurowizyjnej areny, gdzie tancerze ubrani na biało z karykaturalnymi maskami znanych irlandzkich postaci na twarzach weszli na scenę z flagami krajów biorących udział w konkursie.Prezenterzy w spektakularny sposób zeszli na scenę z mostu spuszczonego z dachu teatru.

Tegoroczne pocztówki miały dosłowny motyw, przedstawiały uczestników konkursu w codziennych sytuacjach takich jak czytanie, łowienie ryb oraz szeregu innych aktywności na tle irlandzkiego, zarówno wiejskiego jak i miejskiego pejzażu. Scena, autorstwa malarki Pauli Farrell, była cztery razy większa niż ubiegłoroczna scena z Millstreet, a jej projekt obejmował miejską scenę z wieżowcami i ekranami wideo oraz tłem wieczornego nieba. Projekt sceny był zainspirowany koncepcją futurystycznego Dublina, a jedynym stałym elementem tego była rzeka Liffey przepływającą przez irlandzką stolicę. Podłogę pomalowano ciemnoniebieską odblaskową farbą, aby uzyskać efekt wodnych refleksów. Interval Act był pierwszym w historii spektaklem tańca irlandzkiego Riverdance z udziałem absolutnych mistrzów tego gatunku Michaela Flatleya i Jeana Butlera.

W 1994 orku po raz pierwszy w historii Eurowizji podawanie punktacji odbyło się za pośrednictwem satelity zamiast telefonu, dzięki czemu widzowie mogli zobaczyć osoby przekazujące punkty na ekranach swoich telewizorów.