WŁOCHY: Måneskin (Zitti e buoni)

Epickie Włochy <3

Sanremo jak zwykle miało bardzo ciekawą i zróżnicowaną stawkę, tym bardziej cieszy, że Włosi postawili na coś się w tej stawce mocno wyróżniło, a nie na max bezpieczną balladę Ermala.
Maneskin to nie są do końca moje klimaty, a Zitti e buoni przy pierwszym odsłuchu kompletnie mnie nie zachwyciło. Jest to jednak ten typ utworu, który zdecydowanie zyskuje z każdym odsłuchem i coraz bardziej mi się podoba.   Jest to mega charakterne, a energia tego utworu na maxa niesie, tego nie mogę odmówić. Włochy raczej w moim ścisłym top nie będą i nie będzie to mój wymarzony winner ESC, ale obiektywnie przyznać muszę, że podczas odsłuchu czuję lekkie winner vibes. Co z tego wyjdzie w maju zobaczymy. Finlandia teraz nagle jakaś taka bledsza się wydaje.  

7/12

Edit: mmm, wkręca się coraz bardziej, leci 8.

Podobnie jak u @iguś - nie do końca moje klimaty, ale jednak słucha się świetnie. Po całym utworze, czuję, że to były dobrze spędzone 3 minuty - na dodatek myślę, że podobne odczucie może mieć przeciętny majowy widz oraz jury konkursu. Jestem bardzo zadowolony z wyboru - to, że to będzie wysoko, to raczej nie ma wątpliwości - pytanie, jak wysoko.

Włochy postawiły na rockowy utwór. I bardzo dobrze, bo całość wypada czadowo w moim mniemaniu. 10/12 to moja ocena. Podoba mi się bardziej niż Finlandia, która brzmi "written by the numbers" i za bardzo jak Linkin Park w roku ~2006.

Włosi trzeci raz z rzędu trafiają w punkt i wyciągają z podziemi nieoczekiwanego zwycięzcę, który w dalszej perspektywie okazuje się być najlepszą propozycją "eksportową" dla Europy. Podobnie jak w przypadku "Soldi", dostajemy utwór, którego w historii Eurowizji w zasadzie nie było. Alternatywnego rocka trudno oczekiwać od Włoch, ale to właśnie łamanie koncepcji i schematów często prowadzi do najlepszych rezultatów.

Utwór jest profesjonalnie wyprodukowany. Już pierwsze dźwięki instrumentalu przyciągają, świetnie działa płynna zmiana tempa w środku pierwszej zwrotki. Mocne uderzenie refrenu, który jest głośny, brudny i toporny, ale wszystko wokół robi odpowiednie podwaliny. Końcówka jest troszkę inna i budowana jakby "od zera", ale kończy się piorunująco. Można oczywiście traktować tę piosenkę jako jazdę bez trzymanki i nie skupiać się na konstrukcji, niemniej nawet takie jamochłony doceniają. Widać że piosenka podoba się dość szeroko, nawet wśród osób nie lubujących się w cięższej muzyce, co dobrze zwiastuje. Jednocześnie kryją czapką z Blind Channel, które przy Maneskin brzmią jak przedszkolaki. Główny wokalista jest charyzmatyczny, ma świetny wokal, dobrze wygląda (no w półfinale było troszkę gorzej :>), reszta zespołu też charakterystycznie rzuca się w oczy, poza perkusistą. Czuć w nich młodzieńczą młodość, ale też bliskość klasyki, którą odkrywają na nowo. Ode mnie 12/12.

O szansach na wysoki wynik zdążę jeszcze przekonywać, niemniej Włosi mają ogromną liczbę państw, która ich nie zawodzi punktowo (południe, większość Bałkan i wschodu, ) a poprzez rockowe brzmienie mogą spodobać się m.in. w czy . Nawet najbardziej oporna na Włochy ma powód do głosowania na zespół, którego nazwa pochodzi z ich języka. Jurorzy na pewno nie są tu pewni i dzięki nim na pewno będziemy mieć sporo emocji, bo osobiście nie widzę innego kandydata do wygranej w televotingu.

marjuz napisał:osobiście nie widzę innego kandydata do wygranej w televotingu.

Mimo mojej ogromnej sympatii do tego utworu - żebyś się nie zdziwił.

Jeszcze tak wiele czasu pozostało do Eurowizji, że wszystko może się jeszcze odmienić, szczególnie po próbach, a zresztą chyba dobrze wiesz, jak głosy ludu potrafią być czasami nieobliczalne.

Trochę za wcześnie na rozważania tego typu moim zdaniem.

Aleks napisał:

marjuz napisał:osobiście nie widzę innego kandydata do wygranej w televotingu.

Mimo mojej ogromnej sympatii do tego utworu - żebyś się nie zdziwił.

Jeszcze tak wiele czasu pozostało do Eurowizji, że wszystko może się jeszcze odmienić, szczególnie po próbach, a zresztą chyba dobrze wiesz, jak głosy ludu potrafią być czasami nieobliczalne.

Trochę za wcześnie na rozważania tego typu moim zdaniem.

Wyrażam skruchę i pochylam głowę popiołem, są inni kandydaci - to wiadomo pewne top 5, a jeszcze jest m.in. ... Mógłbym wymieniać

Dobra, chyba tego jednak nie doceniłem przy układaniu rankingu. Przy słuchaniu Włoch czuję zdecydowanie mniejsze zgrzyty niż przy Finlandii, chociaż nie ukrywam - jestem trochę rozczarowany refrenem i chciałbym, żeby bardziej się wyróżniał. Ostatnie lata dla Italii były świetne (w 2017 i 2018 miałem ich na szczycie listy), w tym kontekście Maneskin pozostawia mi pewien niedosyt, ale po paru odtworzeniach zostawiam sobie notatkę służbową, aby przychylniejszym okiem spojrzeć na tę czwórkę młodych utalentowanych ludzi przy najbliższej rewizji rankingu.

Włochy zazwyczaj wysyłają albo utwory, które wielbię, albo których nie znoszę. Na szczęście tegoroczna propozycja raczej zalicza się do tej pierwszej kategorii. Jest moc, energia i ogromne pokłady charyzmy wokalisty. Wszystko się tutaj przeplata i składa w niesamowicie spójną całość, która daje potężnego kopa. Jednak Zitti e buoni ma jedną wadę - nie jest zapamiętywalne przy pierwszym przesłuchaniu jako piosenka. Przy pierwszym kontakcie zanotowałem w mózgu, że to był bardzo przyjemny odsłuch, ale kompletnie nie potrafiłem odtworzyć nawet sekundy melodii, to dopiero przyszło z czasem.

Jestem ciekawy jak to opakują w Rotterdamie, bowiem włoska ekipa nie do końca umie ograć piosenkę, która nie jest balladą, a Franek i Mahmood pokazali, że szybsze rytmy im nie idą jeżeli chodzi o sam obrazek.

Aro napisał:Włochy zazwyczaj wysyłają albo utwory, które wielbię, albo których nie znoszę. Na szczęście tegoroczna propozycja raczej zalicza się do tej pierwszej kategorii. Jest moc, energia i ogromne pokłady charyzmy wokalisty. Wszystko się tutaj przeplata i składa w niesamowicie spójną całość, która daje potężnego kopa. Jednak Zitti e buoni ma jedną wadę - nie jest zapamiętywalne przy pierwszym przesłuchaniu jako piosenka. Przy pierwszym kontakcie zanotowałem w mózgu, że to był bardzo przyjemny odsłuch, ale kompletnie nie potrafiłem odtworzyć nawet sekundy melodii, to dopiero przyszło z czasem.

Jestem ciekawy jak to opakują w Rotterdamie, bowiem włoska ekipa nie do końca umie ograć piosenkę, która nie jest balladą, a Franek i Mahmood pokazali, że szybsze rytmy im nie idą jeżeli chodzi o sam obrazek.

Dla mnie refren wpada dobrze w ucho, ale to kwestia indywidualnego odbioru. I podoba mi się ten wzrost intensywności w końcówce.

To bardzo porządny rockowy utwór, tyle mogę powiedzieć. Na pewno czuć tu o wiele więcej czystej energii, gniewu oraz autentyczności niż w przypadku Finlandii (która tym samym na obecności Włoch bardzo mocno traci). Na razie nie nastawiam się jednak na zbyt wiele, bo wykonania live z Sanremo niesamowicie ciężko mi się słuchało. Aż mi się flashbacki z Emmy Marronne włączyły. :/ Tak więc potencjał jest, ale aż do majowego występu podchodzę do tej piosenki mocno niepewnie.

Mam z tym utworem pewien problem, bo chociaż zdaję sobie sprawę z tego, że jest to świetna propozycja w klimacie alternatywnego rocka to mimo wielu przesłuchań jakoś nie może mi się to wkręcić tak na 100%. Z każdym wysłuchaniem jednak Zitti e buoni zyskuje w moich uszach i coraz bardziej mi się podoba. Utwór ma świetny energiczny klimat i bardzo wyróżnia się na tle stawki. Z dwóch mocniejszych propozycji w tym roku to Italia wypada zdecydowanie lepiej. Nawet jeżeli nie jestem jeszcze w pełni przekonany to nie ulega wątpliwości, że jest to genialny wybór Włoch, po raz kolejny miejsce w czołowej piątce jest ich zasięgu.
Ocena będzie nieco zawyżona, ale zważywszy na to, że słychać w tym art daję 7/12