IRLANDIA: Bambie Thug (Doomsday Blue)

Xaxa, fani są podnieceni tegoroczną stawką irlandzkiego show, co może oznaczać tylko i wyłącznie, że jest gorzej niż ostatnio. Miałem wrażenie że hype na pierwotna faworytkę fanów, Alishę, wynikał z jej różowych włosów i wyeksponowanego biustu na miniaturce, bo 'Go Tobann" jest żartem ze słuchacza i polecam wam sobie to włączyć. Misscatylove się chowa. "Doomsday Blue" ma już jakąś konstrukcję, ale to totalny kompletny eksperyment i utwór przeplatający krzyki z piekła, normalną piosenkę i fragmenty Krainy Grzybów. Na żywo da się to dobrze zaprezentować, ale daje 10% szans.

Z tej czwórki co została, wszystkie utwory dla odmiany są tak typowe, że trzeszczą zęby. Isabella Kearney i JyellowL to po prostu słabe zapychacze stawki, niegodne omówienia. Stawiam że walka o zwycięstwo stoczy się między typowym irlandzkim boysbandem Next In Line (wow coś nowego) i prawdopodobnym zwycięzcą czyli Ericą-Cody. "Love Me Like I Do" bliżej do "The Ride" Brzozowskiego, niż do piosenki Ellie Goulding o niemal tym samym tytule, no ale śpiewa murzita więc w sumie spoko. Gratulacja za 5 flop w półfinale z rzędu.

W życiu mało jest pewnych sytuacji, ale jednego jestem pewny - w życiu nie obejrzę lepszych preselekcji do Eurowizji. Poprzeczka postawiona była wysoko, wszak Australia Decyduje 2020 zachwyciło różnorodnością, ale dzisiejsze irlandzkie show pokazało, że nawet takie wspaniałe wzorce da się przebić. 6 (słownie: sześć) wyjątkowych piosenek - skosztowaliśmy je wszyscy nie jak zwyczajne dania, ale jak momenty w restauracji Wojciecha Modesta Amaro. Niezastąpione przeżycie. Różnorodność gatunków, ważny przekaz w piosenkach, artyści o niepowtarzalnych talentach i charyzmach, międzynarodowa scena stoi przed nimi otworem. Panel ekspercki oceniający uczestników po każdym z występów to zespół prawdziwych profesjonalistów, znają się na rzeczy i dostrzegają wiele istotnych ważnych aspektów. Show jako całość zrealizowane na światowym poziomie z użyciem najnowszych technologii, przełamujące wiele barier i wytaczające nowe trendy w przygotowywaniu podobnych wydarzeń. Wszystko to zwieńczone emocjonującym zwycięstwem Bambi Thug, czuje vibe zwycięzcy całej Eurowizji. Irlandio, robisz to dobrze!

Bambie Thug w moim rankingu prezentuje się nadzwyczaj stabilnie i od początku okupuje okolice 6. miejsca - nieważne czy piosenek jest 6 czy 22. Już przy pierwszym odsłuchu co prawda dostrzegałem w tej piosence potencjał, ale jakoś nie potrafiłem się przebić przez to ostrzejsze fragmenty. Teraz już jak najbardziej kupuję to jako całość. Ma być mrocznie i demonicznie, co z pewnością się udaje, a relaksujący refren stanowi świetny kontrast. Całe szczęście, że utwór nie idzie jednak tą ścieżką do samego końca, bo to jeszcze intensywniejsze rąbnięcie w końcówce jakimś cudem się udaje, choć już do tej pory było intensywnie.

marjuz napisał:"Doomsday Blue" ma już jakąś konstrukcję, ale to totalny kompletny eksperyment i utwór przeplatający krzyki z piekła, normalną piosenkę i fragmenty Krainy Grzybów. Na żywo da się to dobrze zaprezentować, ale daje 10% szans.

No i się zaskoczyłem, bo faktycznie występ na żywo jak na warunki tych cudownych selekcji wyglądał i brzmiał naprawdę dobrze. "Doomsday Blue" na awans do finału nie ma dużych szans, ale liczę że dostaniemy na Eurowizji dobre show. Jest to utwór dość nierówny; pierwsze 1,5 minuty jest dość chaotyczne (trochę za mocno się zaczyna i może odstraszyć dzieciaki przed TV), a od połowy naprawdę bardzo fajnie się to nakręca w formule: spokojny fragment - bridge - mocna końcówka. Podoba mi się, że to właśnie w takim utworze wyeksponowano dźwięczność języka angielskiego, jak też akcent wokalistki. Czekam na teledysk

Stawkę Eurosong 2024 zdołałem poznać i pozytywnie wyróżniały się tutaj dwa utwory - "Go Tobann" oraz "Doomsday Blue".

Odniosę się najpierw do tego pierwszego, będącego moim zdecydowanym faworytem stawki. Nagranie odnoszące się do słabej znajomości języka irlandzkiego u Irlandczyków, gdzie w tekście są m.in. przeplatane frazy, które są dość stereotypowe: odliczanie od 1 do osiem, "przepraszam", pytanie o możliwość pójścia do toalety, jak również tytułowe "Go tobann" oznaczające "nagle" i często nadużywane na lekcjach języka w wypracowaniach itp. przede wszystkim, gdy nagle staje się coś złego. Po tytułowym "nagle" dochodzi do "nagłej" zmiany w utworze, pojawiają się partie łączące elektryczne gitary z fletem. Dla mnie niesamowicie wpadające w ucho, dla niektórych mogą być niesłuchalne. Zgodnie z moimi przewidywaniami, na żywo utwór brzmiał o wiele gorzej, niż w wersji studyjnej, a pomysł na występ jakkolwiek dosyć ciekawy, wyglądał dosyć amatorsko i na Eurowizji przepadłoby to w półfinale. Mimo wszystko jakoś udało się Ailshy zająć miejsce drugie, a utworu w wersji studyjnej mogę słuchać dalej   . W ogóle wyniki były dość nieoczywiste, jurorzy międzynarodowi nieźle dali ciała moim zdaniem, wręczając 12 punktów najgorszej piosence o.O. Dwunastki od jury irlandzkiego i publiki zostały zdobyte przez Bambei Thug.
Tak oto w konkursie zaprezentowany zostanie inny nietypowy utwór. Tutaj występ zrobił bardzo dobre wrażenie. "Doomsday Blue" lubię od pierwszego odsłuchania, choć dosyć okultystyczny charakter bronił mnie początkowo przed polubieniem go jeszcze bardziej. W tym momencie jest w mojej czołowej trójce. Świetnie się słucha mi każdej jego części, ma w sobie intensywność, ciekawe brzmienie, a kontrast pomiędzy tymi klimatycznymi i bajkowymi fragmentami, a resztą utwory jest czymś, co najbardziej tutaj mi się spodobało. Jestem ciekaw, jak ten eksperyment wypadnie.

P.S. akurat czytam Harrego Pottera i poznałem ten utwór niedługo potem, gdy dotarłem do zaklęcia "Avada kedavra" (z aramejskiego: "niech rzecz zostanie zniszczona"). Tak się zastanawiałem, czemu te słowa brzmią mi znajomo.

mam nadzieje, ze oplaci im sie to ryzyko, przeokrutny bop ale moze byc tez przeokrutnie niezrozumiany, irlandczycy nie robia zlych stagingów więc mam nadzieje ze wycisna z tego utworu najwiecej ile sie da, nie oczekuje bóg wie jakiego wyniku, niech chociaż do finału wskoczą