ISLANDIA: Hera Björk (Scared of Heights)

Islandzkie preselekcje odbędą się 17 i 24 lutego (półfinały) oraz 2 Marca (finał). Islandzki nadawca publiczny otrzymał w sumie 118 piosenek, z czego do etapu preselekcyjnego zakwalifikowanych zostało 10 artystów:



PÓŁFINAŁ 1

ANITA – Stingum af (Upadek)
Blankiflúr – Sjá þig (Kocham Cię)
Ceasetone – Ró (Przypływ)
Sunny – Fiðrildi (Motyl)
VÆB – Bíómynd (Film)

PÓŁFINAŁ 2

Hera Björk – Við förum hærra (Lęk Przed Wysokością)
Heiðrún Anna – Þjakaður af ást (Udręczony Miłością)
Bashar Murad – Vestrið villt (Dziki Zachód)
Sigga Ózk – Um allan alheiminn (Przemierzając Atmosferę)
Maiia – Fljúga burt (Odleć)


Reguły: Każdy półfinał będzie składał się z pięciu występów na żywo. Dwie piosenki z każdego półfinału z największą liczbą głosów z televotingu przechodzą następnie do wielkiego finału. Producenci programu mają również możliwość dodania piątego finalisty z dziką kartą spośród pozostałych uczestników. Program ponownie poprowadzą Ragnhildur Steinunn Jónsdóttir, Sigurður Þorri Gunnarsson i Unnsteinn Manuel Stefánsson.

Taki udział Bashara jest jeszcze mocniejszy niż gdyby miał zaprezentować ckliwą balladę i szantażować emocjonalnie. Taka reprezentacja narodu palestyńskiego właśnie pokazuje "normalność" mimo trudnych czasów. Dojrzałe wyrażenie gotowości do integracji międzynarodowej i na poziomie politycznym i kulturowym. Utwór może nie daje większych winner vibes, ale przemycone w nim zostały różne subtelne symbole. Przede wszystkim jest to osobista historia Bashara o próbie zaistnienia na zachodzie. Elementy choreografii można łatwo zinterpretować jako ludzi stających na drodze. Mamy "arabskie" mruczenie uzupełnione o taniec dabke z Lewantu. No i nie można zapomnieć o rosnącym arbuzie na wizualizacjach, który też ma niemałe znaczenie dla solidarności. Ja to kupuję, ja to chcę na Eurowizji. Sztukę zaangażowaną społecznie kocham najbadziej. Brawa dla Bashara za całokształt - za nauczenie się islandzkiego tekstu, za dobry wokalnie występ i przede wszystkim za dojrzałość artystyczną.

Wkręca mi się to odrobinę jako gulity pleasure, ale co z tego skoro to strasznie słaba piosenka. Czuć smród piętnastoletniej stęchlizny, bo Scared of Heights brzmi właśnie tak, jakby tyle lat przeleżało w szufladzie. Sama Hera też nie wypada korzystnie. Niby śpiewa na scenie już od ponad 20 lat, a tutaj daje mi vibe pijanej mamuśki na karakozie w barze. Szkoda Bashara.

[postbg=https://i.servimg.com/u/f51/19/62/66/77/bckgrd10.jpg] ISLANDIA // po próbach

Hera zamieniła czerwoną, błyszczącą sukienkę Söngvakeppnin na złotą i bardzo błyszczącą sukienkę (kostium?)! Zaczyna się na czarnym cokole wspieranym przez chórek złożony z pięciu osób . Wygląda bardzo podobnie do Söngvakeppnin, tylko w skali Malmö - wiele złotych grafik i sylwetek tancerzy na ścianie LED sprawia, że czuć klimat eurowizyjnej imprezy. Po za tym występ zdaje się być nieco pusty ze względu na barak jakichkolwiek dodatkowych efektów specjalnych jak chociażby pirotechniki, która wzmocniłaby końcowy refren utworu.

Koniec końców jestem wielce zaskoczony, że mam w ogóle okazję pisać o tej piosence. Rzeczy się zadziały, ostatecznie mamy tu Herkę, której "Je ne sais quoi" w dużej mierze przyczyniło się do tego, że tyle już lat śledzę Konkurs. Nie ukrywam, pierwszy kontakt ze "Scared of Heights" był niepokojący, jeśli pierwszym skojarzeniem, które przychodzi na myśl po przesłuchaniu Twojej piosenki jest "Embers", to coś jest nie tak. To bardzo oklepany diva house, ale jest w nim pewna doza "guilty pleasurezmu", albo moja dawna sympatia do Herki oddziałówuje na mnie na tyle mocno, że udało mi się dla niej wyszarpać tych parę pozycji wyżej w rankingu. Na awans nie starczy, ale się uśmiechnąć przy tym to i owszem.

32. miejsce, 13/15 w I półfinale