NORWEGIA: Melodi Grand Prix 2021

KEiiNO to w ogóle jest ciekawa sprawa. Powstali na potrzeby selekcji w 2019 z jasnym celem - wyjazdu na Eurowizję. Rok wcześniej Tom Hugo i Alexandra Rotan wystartowali sobie w selekcjach, ale do zwycięstwa było daleko; utwór Hugo był wręcz żenująco słaby, Rotan startowała ze Stellą Mwangi więc było nieco lepiej i muzycznie i z wynikiem (3 miejsce). Powstanie zespołu było efektem pewnego rodzaju desperacji najstarszego z tej grupy Toma - 40 lat na karku, zero osiągnięć, a jakoś trzeba zapewnić byt dla siebie i swojego męża.

Rozwiązaniem miała być Eurowizja. No tyle, że wygrać selekcje to nie taka prosta i sprawa - i oczywiście można mieć też 40 lat i być takim Suviste, zapłacić Kirkorovowi za napisanie xuta i wystawić się na pośmiewisko. Ale Hugo zrobił to mądrze i okres po Melodi 2018 spędził na napisaniu piosenki życia. Jako że sam ma charyzmę deski do krojenia, uznał że należy poddać się kuracji odmładzającej i zaprosił do zespołu równie głodną sukcesu Rotan, której nie musiał daleko szukać, bo pewnie już w selekcjach w 2018 roku już coś zaiskrzyło. Ciężej było z Fredem, do którego musiał przedzierać się gdzieś pod biegun i wyciągać z jaskini - ale cóż jest atrakcyjniejsze muzycznie niż jojczący Lapończyk ubrany w łachmany? No właśnie. W ten sposób powstało "Spirit In The Sky" i trzeba przyznać że efekty były piorunujące.

Nie tylko wygrana w selekcjach, ale też wysokie miejsce na ESC i przede wszystkim wygrana televotingu. Właśnie to ostatnie jest olbrzymim kapitałem, który Hugo z ekipą skrzętnie wykorzystuje. KEiiNO wydało już płytę, koncertuje (przewinęło mi się, że mają mieć koncert w Polsce) i maksymalizuje zyski, które dał konkurs. Jako fani konkursu powinniśmy być dumni, że ten konkurs faktycznie spełnia czyjeś marzenia i tworzy nowe gwiazdy. Osobiście wolę takie historie jak np. Lake Malawi, którzy mieli swój zespolik od 6 lat, a nie tworzyli go tylko na ESC, ale takie historie jak np. Stiga Rasty czy Morlanda pokazują, że nieco bardziej przemyślane eurowizyjne projekty niż coverowanie piosenki napisanej przez G:ssona czy innego dziada może dać solidne efekty, nawet artystom już w solidnym wieku. I nie trzeba do tego też Symphonix czy innych fabryk muzycznych mrożonek.

"Monument" traktuje raczej jako próbę przypomnienia się ludziom, bo akurat przyszła pandemia i trudno jest iść za ciosem i koncertować. Czy Eurowizja? - wątpię. Utwór jest kosmicznie słaby i pewnie trafiłby na środek ich płyty, gdyby nie pandemia. No chyba, że chcą skończyć jak Rybak. Życzę więc sukcesu innym norweskim artystom w tych selekcjach.

Że tak powiem - xd Powrót Keiino jest najmniej potrzebną rzeczą w całym sezonie, a mamy dopiero styczeń - przynajmniej szybko poszło Momentum jest okropnie nudne, toporne, niezapamiętywalne i chaotyczne. Ale to Norwegia, więc pewnie pójdą śladami Rybaka i wygrają, a w mają skończą tak jak on.

Pierwszy półfinał norweskich preselekcji niczego mi nie urwał. Tromby zasłużenie weszły do finału, była to najlepsza piosenka ze wszystkich zaprezentowanych. Utwór Stiny był przyjemny w wersji audio ale na żywo wyszło słabo. Beady miała koszmarną piosenkę, ale chociaż występ trochę się bronił. Piosenka Jorna na plus. Co do automatycznych finalistów to utwór Tixa to dramat, w dodatku ten występ w stylu Roko Marzenie mnie po prostu śmieszy. Jeśli chodzi zaś o utwór KEiiNO to według mnie ich udział to nieporozumienie. Nie dość, że jest to po prostu za szybki powrót, to Monument nie umywa się do Spirit In The Sky. Utwór jest po prostu przeciętny, średni, brzmi max generic, za bardzo nawet w ucho nie wpada więc dziwią mnie te zachwyty. Liczę, że Norwegowie nie popełnią tego samego błędu jak w 2018 roku z ponownym wyborem Rybaka.