BELGIA: Jérémie Makiese (Miss You)

Osobiście największy zawód eurowizyjnego sezonu. Wiadomo że z gwiazdkami z The Voice'a jest ryzyko pewnych problemów - tak jak z Sheldonem, zazwyczaj są to ciekawe młode osobistości, ale nie mają wiele swojej muzyki i wyrobionej gatunkowej przestrzeni. Niemniej Jeremie na papierze wyglądał na wokalistę do którego można wiele przykleić.

Można było przyczepić do Jeremiego czy to bondowską balladę, czy gospel, czy czarną muzę z Ameryki, czy muzę z duszą jak u Notteta. A wymieszano to wszystko naraz i elementy z każdego okrasiły tani popik jak sprzed 20 lat. Te części się kompletnie ze sobą nie łączą: Bond na poczatku męczący, gospel niezauważalny, duszy nie czuć, a refren już autonomicznie - katastrofalny.

Wisława Szymborska napisał:

Am I gonna miss you? No
Promise I won't miss you, no
I'm gonna break through, no
I'll never hate you
I'll never chase you

W tle przy refrenie leci tak tani bicik, że nie powstydziłby się tego nie jeden fuegopop. Podczas gdy np. we fragmencie z gospelem, czy na początku, instrumental jest już zupełnie inny. I twórcy są tego perfekcyjnie świadomi, nawet w teledysku jak śpiewa Bonda to jest w czerwonej marynarce, jak śpiewa gospel to jest w białej firance, a jak popik z bronsku to wymiata w śmiesznej ortalionej kurteczce xD. Może sporo osób to "mieszanie gatunków" i osobowości kręci, ale to jest jak Houdek co się zmieniał z tenora na pop. Nie musze dodawać że nijak refren wpada w ucho, brakuje świeżości, a wokal Jeremiego wręcz męczy.

Popełniono podstawowy błąd wyborów wewnętrznych - spróbowano zrobić utwór, który na papierze będzie wyglądać poprawnie, nie do końca był pomysł w którą stronę mocniej pójść, to wzięto trochę tego, trochę tamtego i utwór jest finalnie gatunkowo żaden. A z tekstu mogę wyczytać tyle paralel i ciekawych elementów, że mnie aż głowa boli. 4/12