WŁOCHY: Angelina Mango (La noia)

Temat zostanie zaktualizowany po wyborze reprezentanta Włoch na Konkurs Piosenki Eurowizji 2024.

Clara - Diamanti grezzi | Piosenka Clary to klasyczna kompozycja z wyraźnymi smyczkami. Nowoczesna piosenka miłosna umiejętnie łączy różne elementy, w tym odniesienia do lat 90. silnie zaakcentowane w bridge utworu. Dobrze wykonana mieszanka klasycznych i współczesnych stylów.

Diodato - Ti muovi | Utwór Diodato przyjmuje podejście singer-songwriter, prezentując dialog między gitarą, fortepianem i perkusją. Rytmiczna zmiana w refrenie uzupełnia szczery tekst, z mocnym finałem z akordami gitary i perkusji.

Mahmood - Tuta gold | W optymistycznym "Tuta gold" Mahmood zagłębia się w osobiste tematy, odnosząc się do swojego ojca i poruszając kwestie społeczne. Hipnotyczny refren w połączeniu z dynamiką wokalu Alessandro tworzy klubowy nastrój. Potencjał radiowy.

Sangiovanni - Finiscimi | Sangiovanni prezentuje nowoczesną balladę, eteryczną w pierwszej części, przekazującą ból utrzymującego się rozstania. Emocjonalny przekaz, wspierany przez smyczki, perkusję i bridge prowadzony przez fortepian, pokazuje jego niuanse wokalne.

Loredana Berte - Pazza | Loredana Berte dostarcza rockowy utwór bogaty w osobiste refleksje. Rockowa aranżacja Luca Chiaravalli uzupełnia teksty eksplorujące samoświadomość. Występ na żywo będzie kluczowy.

Bnkr44 - Governo punk | "Govern Punk" to bogaty ukłon w stronę pop-rockowego punka z lat 90-tych, budujący wciągający i przekonujący refren. Połączenie smyczków i gitary elektrycznej generuje oczekiwanie prowadzące do chwytliwego refrenu.

Alessandra Amoroso - Fino a qui | Debiut Alessandry Amoroso w Sanremo imponuje introspektywną balladą. Intro napędzane fortepianem przeniesie widzów do nocnego Rzymu, z emocjonalnym przekazem Alessandry. Delikatny i nie banalny tekst w połączeniu z urzekającym bridge piosenki.

Fred De Palma - Il cielo non ci vuole | Po "Extasi" Fred De Palma kontynuuje swoją taneczną zmianę. "Il cielo non ci vuole" obejmuje harmonicznie oryginalne podejście z chwytliwym refrenem. Piosenkarz rozpoznawalny jest dzięki swojemu wszechstronnemu głosowi, bezproblemowo wpadające w wysokie i niskie tonacje.

Fiorella Mannoia - Mariposa | "Mariposa" nawiązuje do projektów Mannoia Sud i Onda Tropicale. Mocna gitara rytmiczna wspiera mocny tekst, sprawiając, że refren sprytnie wpada w ucho.

The Kolors - Un ragazzo una ragazza | Utwór The Kolors przypomina "Pensare Male", prezentując spójną kontynuację ich muzycznej ewolucji. Bombastyczny refren, zwłaszcza triumfalna ostatnia iteracja, zapewne zachęci widzów teatru Ariston do wspólnego śpiewania.

Emma - Apnea | Emma powraca z tanecznym utworem "Apnea". Rozmyślając o miłości i pasji, ciągły dialog między wokalem a elementami produkcji wydaje się wiarygodny.

Santi Francesi - L'amore in bocca | Ballada Santi Francesi odbiega od głównego nurtu. Początek oparty na pianinie, któremu towarzyszy wokal Alessandro, rozwija się w interesujący harmoniczny refren. Klasyczna, ale zwycięska kompozycja.

Rose Villain - Click Boom | "Click Boom" zaczyna się od minimalnego pejzażu dźwiękowego, ewoluując w uptempo. Różnorodne muzyczne odniesienia w utworze rozwijają się stopniowo, dzięki czemu utwór nabiera tempa z upływem czasu.

Negramaro - Ricominciamo tutto | Pianinowe wejście Negramaro wysuwa na pierwszy plan intymny głos Giuliano. Charakterystyczne brzmienie zespołu błyszczy w produkcji, która zmienia się między akustyką a bardziej wyprodukowanym refrenem.

BigMama - La rabbia non ti basta | BigMama przedstawia fascynującą osobistą historię w uptempo z pulsującym rytmem. Bogata lirycznie narracja, dobrze wykonana konstrukcja i emocjonalnie naładowany finał utworu.

Francesco Renga & Nek - Pazzo di te | Debiut Renga i Nek to klasyczna rockowa ballada o miłości. Podczas gdy ich charakterystyczne głosy są rozpoznawalne, produkcji brakuje dynamiki, aby się wyróżnić.

Ghali - Casa mia | Ghali prezentuje "Casa mia", refleksję na temat współczesnego społeczeństwa. Chwytliwa gra słów i brzmienie przypominające jego przyjazne dla radia hity sprawiają, że jest to wciągający utwór.

Irama - Tu no | "Tu no" eksploruje rozpacz po rozstaniu, jest to ballada napędzana fortepianem. Intensywny wokal i dobrze rozmieszczone akcenty skrzypiec przyczyniają się do jej emocjonalnego przekazu.

Angelina Mango - La noia | "La noia" Angeliny Mango to urzekająca mieszanka współczesnych i nieco klasycznych wpływów. Jej energiczna prezencja sceniczna w połączeniu z intrygującym bridgem dodaje uroku kompozycji.

Geolier - I p' me tu p' te | Neapolitański utwór uptempo Geoliera, choć przyjemny, nie zmienia znacząco równowagi. Jego chwytliwy charakter, podkreślony powtarzającym się tytułem, przyczynia się do jego chwytliwości.

Maninni - Spettacolare | Maninni dostarcza dobrze wyprodukowaną, klasyczną balladę "Spettacolare". Emocjonalne rozwijanie się utworu i bogate obrazy liryczne sprawiają, że jest to fascynująca piosenka miłosna.

La Sad - Autodistruttivo | "Autodistruttivo" La Sad łączy punkowe wpływy z odrobiną Offspring i Blink182. Chociaż refren działa, piosence brakuje kreatywnej iskry pomimo wkładu Riccardo Zanottiego.

Gazzelle - Tutto qui | Gazzelle "Tutto qui" to nowoczesna piosenka miłosna z elementami elektronicznymi. Klasyczny akcent Gazzelle wybija się na pierwszy plan, szczególnie w potężnym finale, obiecując emocjonalne doznania podczas występów na żywo.

Annalisa - Sinceramente | "Sinceramente" Annalisy utrzymuje jej ostatni taneczny styl. Potężny bridge pod koniec utworu wzmacnia przekaz piosenki, prezentując jej wokal na całkowicie spójnym tle.

Alfa - Vai | "Vai" Alfy zaskakuje brzmieniem inspirowanym folkiem, pokazując wszechstronność piosenki. Chwytliwy refren, wspomagany sprytnymi efektami wokalnymi i gwizdkiem, sprawia, że jest to potencjalny ulubieniec publiczności.

Il Volo - Capolavoro | W "Capolavoro" Il Volo prezentuje odejście od swojego stylu do którego zdążyli nas przyzwyczaić. Orkiestrowa aranżacja dodaje bogactwa, podkreślając ewolucję muzyczną grupy. Szykuje się niemałe zaskoczenie

Dargen D'Amico - Onda alta | "Onda alta" Dargena D'Amico łączy ironię z komentarzem społecznym. Jego rytmiczna intensywność i ukłon w stronę muzyki tanecznej z początku XXI wieku, zwłaszcza w chwytliwym refrenie, obiecują wciągający występ na żywo..

Il Tre - Fragili | "Fragili" Il Tre rozwija się od minimalnego początku do rytmicznego, perkusyjnego refrenu. Infuzja rapu dodaje złożoności, podczas gdy eskalująca aranżacja smyczkowa w bridge potęguje emocjonalny przekaz utworu.

Mr Rain - Due altalene | "Due altalene" Mr Rain'a rozpoczyna się melodią napędzaną fortepianem, jego znakiem rozpoznawczym. Symboliczny tekst i dobrze wykonane połączenie rapu i elementów orkiestrowych nadają utworowi głębi i emocji.

Ricchi e Poveri - Ma non tutta la vita | Nieoczekiwany utwór Ricchi e Poveri "Ma non tutta la vita" zaskakuje flamenco z zabawnymi efektami wokalnymi. Optymistyczna atmosfera zachęca do lekkiego podejścia, zapraszając słuchaczy do przyjęcia radosnego ducha piosenki.

Liczę, że telewidzowie i radiosłuchacze pomogą w spełnieniu tego zbożnego celu (doniesienie przekazane przez samego @denis - za które dziękuję!)

https://www.corriere.it/spettacoli/festival-sanremo/notizie/loredana-berte-sanremo-vorrei-andare-ad-eurovision-ea2a3d32-c6b5-11ee-9ea0-9cc54f63b803.shtml?refresh_ce

Dzia

Szoku trochę ale daddy Diodato mnie rozczarował swoją propozycją, patetyczna i dość nudna ballada, miał o wiele lepszy repertuar po San Remo 2020 w tym także ballady i tutaj teraz np. Irama zdecydowanie lepiej wypada. Szkoda że mineło kilka lat i Diodato nie przygotował albo nie wybrali czegoś lepszego i może mniej oczywistego... Mając sympatie ludu nie wykorzystał tego kompletnie. Podjazdu do "Fai rumore" nie ma nawet w połowie. Przesłuchując po trochu każdy kawałek najbardziej mi się chyba podoba Annalisa i tak jak dwa lata temu Irama.

ok, fajna ta piosenka Włoch taka bardzo instrumentalna i przyjemna dla ucha, ale czy nie kojarzycie tego refrenu z K.A.S.A - Maczo ? dla mnie to jest tak podobne, że nie mogę pozbyć się tego wrażenia od dłuższego czasu.

Najbardziej przehajpowana piosenka tego z resztą wszystkie piosenki z Top3 bukmacherów na ten moment nie zasługują na wygraną.

Próbuję zrozumieć skąd aż tak wysokie miejsce tej piosenki we wszelakich zestawieniach i jedyne co mi przychodzi do głowy, to że Włochy w ostatnich latach dość naturalnie lądują w tej roli. Nie wydaje mi się, że było w tej piosence coś na tyle specjalnego, żeby znaleźć się w top 3, chociaż jest ciekawym zlepkiem paru pomysłów i moim ulubionym jest ten melodyjny pre-chorus przywodzący mi na myśl portugalskie fado.

AH, È LA CUMBIA DELLA NOIA

W końcu coś świeżego i ryzykownego z Włoch, summer bop <3 Totalnie widzę, że zarówno jury jak i widzowie to docenią (o ile występ będzie godny - z jednej strony to RAI, z drugiej strony mocne nazwiska w ekipie...). Jednak mimo wszystko jestem w stanie uwierzyć, że przy odpowiednim spocie wydarzeń to Angelina wyjedzie z Eurowizji 2024 jako zwyciężczyni, a my znowu znowu trafimy do departamentu torturowanych przez włoskiego nadawcę eurofanów.

[postbg=https://i.servimg.com/u/f51/19/62/66/77/bckgrd10.jpg] WŁOCHY // po próbach

Angelina Mango opisuje swoją muzykę jako inspirowaną włoskim i amerykańskim rapem, R'n'B i muzyką instrumentalną, a La Noia zawiera elementy wszystkich tych stylów. Wydaje się, że jest to ogromne odejście od występu Angeliny w Sanremo, a nawet oficjalnego teledysku - Angelina ma pięć tancerek wspierających, a inscenizacja wydaje się być osadzona w lesie nagich drzew. Zaczyna się również od czterech z pięciu sześcianów opuszczonych na podłogę, z gałęziami otaczającymi tancerki. Następnie cztery pudełka podnoszą się, aby odsłonić Angelinę pośrodku, wspartą na ogromnym tronie również wykonanym ze splecionych gałązek i gałęzi. Jej kostium to czerwony błyszczący gorset z roślinnymi wzorami na nogach i ramionach, a jej tancerki mają podobny styl, ale bez czerwieni, więc jest to bardziej wrażenie nagości. Cały ten efekt drzew, roślin i kwiatów na ścianie LED ma naprawdę fantastyczny urok - jak psychodeliczny, magiczny las. Nawiasem mówiąc, La Noia tłumaczy się jako "nuda" - lecz absolutnie nic nudnego nie widać podczas występu - jest pełen kolorów, tekstur i bogactwa.

"Nuda" to dosyć przewrotny tytuł dla piosenki, w której sporo się dzieje. I dzieje się, moim zdaniem, różnie, porównałbym tę kompozycję do bufetu, część mi smakuje, część niestety mniej. Nie jestem nawet przekonany, że miałbym "La noię" w górnej połówce rankingu Sanremo. Jak wygra to będę trochę rozczarowany.

19. miejsce, 5/6 wśród automatycznych finalistów

lepik napisał:"Nuda" to dosyć przewrotny tytuł dla piosenki, w której sporo się dzieje. I dzieje się, moim zdaniem, różnie, porównałbym tę kompozycję do bufetu, część mi smakuje, część niestety mniej. Nie jestem nawet przekonany, że miałbym "La noię" w górnej połówce rankingu Sanremo. Jak wygra to będę trochę rozczarowany.

19. miejsce, 5/6 wśród automatycznych finalistów

no chyba nie