PORTUGALIA: Flor-de-Lis (Todas as ruas do amor)

Fenistilowa Topka Wszechczasów
Miejsce 2

Ta piosenka jest bardzo niepozorna, ale jednak już dawno skradła moje serce. Ma w sobie coś takiego radosnego, a jednocześnie cudownie kojącego. Słuchając jej czuję takie miłe ciepełko w środku, prawie jakby ktoś mnie mocno przytulił. Nie kojarzę, żeby jakakolwiek inna eurowizyjne piosenka działała na mnie aż w taki sposób.

Na taki odbiór składa się nie tylko wyjątkowo sympatyczna powierzchowność członków zespołu, ale przede wszystkim bardzo przyjemne i nienachalne folkowe brzmienie. Początkowo na pierwszy plan wysuwa się relaksujące brzdąkanie gitarki, ale wkrótce całe show skrada jej akordeon. Instrument, który kojarzy mi się głównie z rubaszną biesiadą został tu ukazany od zupełnie innej strony i takie jego łagodne, subtelne użycie potrafi o dziwo okazać się gigantycznym plusem.

Na scenie jest bardzo kolorowo - niektórych pewnie aż za bardzo wali to po oczach, ale akurat do tej piosenki taka naiwnie sielankowa oprawa bardzo pasuje. Świetnie patrzy się też na wokalistkę, która wygląda naprawdę pięknie w swojej sukience i z kwiatem wkomponowanym we fryzurę. Uwielbiam ten moment w półfinałowym występie, gdy po pierwszej zwrotce obraca się dwa razy wokół własnej osi i trochę szkoda, że w finale tego nie było. Wokalnie też wypadła bardzo fajnie, uwielbiam ten specyficzny sposób w jaki ciągnie długie dźwięki.