AUSTRALIA: Sheldon Riley (Not The Same)

[postbg=https://i.servimg.com/u/f51/19/62/66/77/bckgrd10.jpg]

Znana na całym świecie piosenkarka i kompozytorka Tones And I wyraża szczere zainteresowanie reprezentowaniem Australii w przyszłym roku! Jak się okazuje miała stworzyć utwór dla Montaigne już w tym roku, ale surowe covidowe restrykcje w ich kraju skutecznie uniemożliwiły wspólną pracę w studiu. Również Dami Im wydaje się być wciąż zaangażowana w eurowizyjny świat. Można się spodziewać, że jej deklaracja z 2020 roku, iż wystąpi w preselekcjach jest aktualna. Nadawca potwierdził już udział i faktycznie ma w planach publiczne preselekcje (Australia Decides).

Więcej:
http://esctoday.com/183562/australia-sbs-confirms-participation-at-eurovision-2022/
https://wiwibloggs.com/2021/07/20/tones-and-i-was-asked-to-write-a-eurovision-song-for-montaigne/266135/

Znamy już pierwszą trójkę artystów, którzy wezmą udział w przyszłorocznych pre:

- Isaiah Firebrace (reprezentant Australii na Eurowizji 2017 w Kijowie) (ma wystąpić w duecie)
- Jaguar Jonze (uczestniczka Australia Decides 2020)
- PAULINI (pochodząca z Fidżi uczestniczka pierwszej edycji australijskiego Idola)



mam nadzieje ze ajzaja nie bd wyl tak jak w kiev

SBS ujawniło kolejną trójkę wykonawców:

- Sheldon Riley (trzecie miejsce w The Voice of Australia)
- G-Nat!on (uczestniczki The Voice of Australia)
- Andrew Lambrou (Youtuber)

Preselekcje Australii oglądałem bardziej dla wydarzenia kulturalnego jakim są niż dla dobrej muzy, bo takowej jednak za wiele we wczorajszym szoł nie było (nie licząc Moje ciało  - absolutny slay, ESC nie była to gotowa ;( ). Wygrała jednak zdecydowanie najlepsza dla Australijczyków opcja. Not the Same to dość chaotycznie zbudowana, ale naprawdę jakościowa piosenka. Wykonanie na żywo działa jedynie na jej korzyść. Z jednej strony czuć, że w Sheldonie siedzą olbrzymie emocje na scenie, z drugiej przy pierwszym odbiorze występ wydał mi się przedramatyzowany. Po kolejnym obejrzeniu uczucie to trochę zanikło, ale wciąż uważam, że to trzęsienie ręką jest zbędne - samo zdjęcie maski jest wystarczająco wymowne i nie potrzebuje dodatkowego podbicia. Mając jednak na uwadze, że Sheldon mierzy się z Zespołem Aspergera, jestem bardziej skłonny ten dramatyzm zrozumieć. Nie mniej jednak, niektóre fanki nazywające ten występ cyrkiem trochę za mocno odleciały, bo do tego jednak sporo tutaj brakuje, gdyż całość prezentacji zachowuje klasę. Na scenie w Turynie może jedynie zyskać, a całość wyjść bardziej monumentalnie.
Nie mam wątpliwości, że po raz kolejny Australia zbierze więcej punktów u jurorów niż u widzów. U tych pierwszych myślę, że przynajmniej 100 punktów w finale mają zagwarantowane, a u tych drugich raczej będzie więcej niż w 2017 i 2018, ale mniej niż w 2019.
Sheldon powinien ostatecznie zapewnić swojemu krajowi solidny wynik i jest to jedyna osoba z preselekcyjnej stawki, która miała takowy potencjał. Uważam, że żadna z pozostałych 9 propozycji nie miałaby czym zachwycić jurorów, a jeśli chodzi o tele to może Voyager zebraliby zadowalającą liczbę, ale byłby to wynik co najwyżej dwucyfrowy.

7/12

Trochę mam mieszane uczucia w tym momencie. Z jednej strony bardzo lubię utwory, w których wykonawca opowiada swoją historię. Utwór o osobie, która nie może odnaleźć się wśród innych ludzi; myślę, że wielu może z tym nagraniem się identyfikować. Szkoda trochę, że samo brzmienie utworu nie jest lepsze. Bardzo dobry wokal, ale dla mnie ta ballada brzmi trochę zbyt... sterylnie? Tak bym chyba to określił. Minimalizm czasem wychodzi dobrze, nie ma wtedy niczego kiczowate lub po prostu zbędnego, ale tu naprawdę mi czegoś brakuje, bym bardziej polubił słuchanie tego. Brzmi, jakbym już podobny utwór gdzieś słyszał. Dodatkowo za dużo tutaj powtarzanego i głośnego "I'm not the same". Ale rozumiem, że wielu takie emocjonalne powtarzanie jednego zwrotu może się podobać, a Sheldon może chciał to dobrze podkreślić, że nie jest taki sam, jak inni, albo po prostu zaśpiewać w taki sposób. Ogólnie lubię to nagranie, brzmi ładnie i niesie dużo emocji, ale nie mogę się przekonać do tego tak w pełni. A koncepcja występu niezbyt do mnie trafia. Oceniam na 7/12.

Równocześnie jestem nieco zaskoczony dosyć skrajnym odbiorem tego utworu. Wiele ludzi się w nim zakochało, ale sporo osób traktuje go jak jakąś katastrofę, zdecydowanie najgorsze, co mamy w tym roku, przynajmniej takie odniosłem wrażenie. Dodatkowo przed preselekcjami Australia była bardzo wysoko w notowania bukmacherskich, wygrał utwór, którego szanse oceniano najwyżej i nagle taki intensywny spadek.

Mam w zasadzie identyczne wrażenia co @Skrzeczek i podobne @Iguś. Wrażenie "sterylności" piosenki jest tu zauważalne, niby śpiewa o sobie, a brakuje tu trochę jakiegoś osobistego smaczku w piosence (nie w występie). To typowy produkt talent-show - przybrany paw w piórka, wbzudza uwagę jako osoba, ale nie wytworzył swojego stylu muzycznie. Produkt ballady typu aminatowskiego przyprawiony jest tu scenicznym zachowaniem i faktycznie momentami może to wyglądać karykaturalnie. Cyrkiem bym tego nie nazwał, bo tu wraz z piosenką wcale się wiele nie dzieje.

Praktycznie piosenka składa głównie ze zwrotek. Formę refrenów przybiera tu widocznie powtarzająca się fraza "I'm/We're not the same, no" i jest tego za dużo, cztery razy to powtarzać jest moim zdaniem bez sensu, lepiej to poprzeplatać jakimś innym tekstem. Kulminacja jest w ostatnich 15 sekundach i to chyba trochę za późno. Ogólnie nie sądzę że to typ piosenki który spodoba się ludziom, jest dość topornie i brakuje świeżości. Niemniej jest poprawnie, stąd skrajne opinie mogą dziwić. 5/12

Najwyraźniej Australia jest wysoko w notowaniach bukmacherów jak i wielu prywatnych rankingach na YouTube lecz jakoś nic mnie tu nie zadziwia, ani naprawdę zadowala. "Not The Same" brzmi też dość sztucznie. Utwór ewidentnie stawia sobie za cel mnie poruszyć jednak ja nic nie czuję słuchając tego. Sheldon ma niezłą kieckę/płaszcz - to na pewno zapada w pamięć.

6/12

Jako że smutny chłopiec z balladą to jeden z moich ulubionych gatunków muzycznych na Eurowizji z Gjon's Tears na czele to Not the Same powinno mi się podobać. No i podoba się, ma ładną melodię, tekst do mnie przemawia a Sheldon ma kawał głosu. Jednak z drugiej strony w tej piosence nie pasuje mi kilka rzeczy. Po pierwsze, konstrukcja piosenki i to, jak się zaczyna i kończy daje wrażenie, jakby pierwotna wersja była dłuższa niż przepisowe trzy minuty i została tak o poucinana. W efekcie zaczyna się nagle i kończy się bardzo antyklimatycznie. Po drugie, refren. Wyśpiewywanie "I'm not the same noooo" na różne sposoby mnie męczy, zwłaszcza że głos Sheldona jest jakoś dziwnie ściśnięty w tych momentach. Pewnie miało wyjść emocjonalnie, dla mnie jest jednak trochę zbyt siłowo. Za to bardzo lubię zwrotki i bridge, melodia drugiej części zwrotki czy tam prechorusie cudownie buja. Wykonanie na żywo mnie przekonuje, choć moment ze zdejmowaniem maski (tak, rozumiem tę aluzję) jest trochę zbyt teatralny. Koncept występu preselekcyjnego pewnie zostanie dopracowany i w Turynie już będzie tak jak odpicowali Zero Gravity. Daję 8/12, trochę zjechałam ten utwór, ale on mi się naprawdę podoba.

Moje top tego roku <3 Jestem fanka ballad i Sheldon daje mi wszystko czego potrzebuje czyli EMOCJE widać że czuje to co śpiewa. Generalnie wydaje mi się, że przywróci Australii top 10, ale raczej dzięki jury, bo widzowie chociaż nie powinni tego oszczać to kokosów mu nie przyznają.
9/10

Kurczę, kurczę blade na dodatek jak ja nie lubię takich festiwalowych i nadętych piosenek to ta mi się bardzo podoba, chyba pomimo teatralności scenicznej i tak wyczuwam tu prawdziwą historię i szczere emocje - dla mnie top 10, bardzo ładna linia melodyczna i głos Sheldona uzupełnienia całość, wszystko kompletne i gotowe na Turyn.

To solidna ballada, ale niestety jedynym bardziej charakterystycznym elementem jest emocjonalne "I'm not the same, nooo" z refrenu, które jest trochę nadużywane. O ile przy pierwszym wystąpieniu albo w youtube'owym skrócie potrafi jeszcze zrobić na mnie wrażenie tym jak Sheldon interesująco załamuje wtedy swój głos, to słuchając całej piosenki pod koniec chciałoby się już jakiejś odmiany. Zwrotki brzmią dość standardowo i są wyprane z jakiegokolwiek stylu. Tak więc dla mnie piosenka opiera się w całości na tej jednej frazie z refrenu i o ile wciąż wrażenia mam bardziej pozytywne niż negatywne, to chciałoby się czegoś więcej.

Dwa tygodnie po Eurowizji, a my wciąż nie wiemy ile głosów od widzów uzyskał Voyager.....