PORTUGALIA: Salvador Sobral - Amar pelos dois

Portugalia postawiła na dość nietypowy wybór. Z całą pewnością jest to jedna z najbardziej oryginalnych propozycji w tegorocznej stawce. Jest bardzo urokliwa, spokojna, a jej największym atutem jest wspaniały staromodny klimat. Dużym plusem jest też wykorzystanie języka portugalskiego. Minusem niestety jest to, że pomimo całego swojego uroku, "Amar pelos dois" miejscami nieco przynudza.

7/12

Tak jak ktoś już wcześniej napisał tę piosenkę albo się kocha albo nienawidzi. Ja niestety nie pałam do niej wielką miłością, w zasadzie żadną, ba ja jej nawet nie lubię. Ostatnie miejsce w moim rankingu. Mam nadzieję, że nie zajmie miejsca w finale lepszym piosenkom.

Klasa nie potrzeba żadnych fajerwerków, iluzji, złotych iskier, hologramów by zaczarować widzo-słuchacza.
Byłam nieco zawiedziona widząc kto wygrał w Portugalii i jak skromnie zaczyna się występ. Salvador mnie ujął delikatnością i intymnością swojego występu.
Słuchając Amar pelos dois przenosze się do innego świata i nie ma mnie dla otoczenia, znikam. Magia!
Piosenka z gatunku love/hate z tego co widzę
Nie będę żałować na smsy w maju.

Magiaaaaaa!
Ogromny plus za język! Portugalia odrobiła pracę domową i "Celebruje różnorodność"

ciekawe rzeczy w kwestii portugalskiej, Salvador do Kijowa przyjedzie dopiero w przeddzień półfinału, nie będzie obecny praktycznie na żadnych próbach, motywuje to złym stanem zdrowia (problemy z sercem), jednak okazało się, że w tym czasie gra kilka koncertów w Portugalii. Na dodatek stwierdził, że według niego wszystkie eurowizyjne piosenki są "nudne".. sic!.

To nie jest najgorsza piosenka w tym roku, ale nie jest też dobra, lubię utwory w stylu retro, ale ta akurat mi się nie podoba.
4/12

chujowa ta song obrzydlistwo fu

Przepiękny utwór i wspaniały winner, mój przedmówca się nie zna!

Fenistilowa Topka Wszechczasów
Miejsce 100

Pamiętam jak usłyszałem ten utwór po raz pierwszy jeszcze przed jego zwycięstwem w FdC, gdy oglądałem tamtejszy półfinał. Już wtedy ujął mnie czar tego występu i "Amar Pelos Dois" bardzo szybko stało się jednym z moich faworytów do wyjazdu do Kijowa, a później także do wygrania całej Eurowizji. Przed konkursem nie sądziłem jednak, że może się to stać faktem. Przecież to tylko spokojna, staromodna piosenka jakich wiele. Ma kilku fanów, ale deklarujących przerwę na drzemkę przeciwników jeszcze więcej. Nie ma szans, żeby to się przebiło do masowej publiki, prawda?

Tymczasem Salvador był po prostu sobą i ludzie to kupili. Czasem tak jest, że dopóki ktoś nie wyjdzie na eurowizyjną scenę, to absolutnie nie widzi się w nim zwycięzcy. Potem jednak w trakcie występu dzieje się magia, poziom charyzmy strzela w kosmos i nie wiadomo kiedy sytuacja zmienia się jak w kalejdoskopie. Tak naprawdę to było bardziej zwycięstwo Salvadora niż zwycięstwo jego piosenki.

Po tych czterech latach wciąż bardzo ten utwór lubię. Nie wracam co prawda do niego za często, a gdy już wracam, to muszę być do tego w odpowiednim, wyciszonym nastroju (co pewnie jest powodem tego, że w moim plebiscycie ledwo się załapał do rankingu), ale gdy ten nastrój mi podejdzie, to jest to naprawdę piękne. Żadnych fajerwerków, dymów czy tańców. Jest tylko Salvador, jego głos i jego emocje. Niektórym te jego tiki przeszkadzają, ale był w tym naturalny i jeszcze lepiej pokazało jak bardzo żyje muzyką.

Bardzo lubię też tekst. Mówi o takiej cichej i pokornej, a jednocześnie nieodwzajemnionej miłości. Nawet jeśli jego ukochana nie zechce go kochać, to on i tak sobie poradzi. Jego miłość jest tak wielka, że starczy jej dla ich obojga, przynajmniej na razie... Muzycznie też jest tu tak cicho, pokornie. Oprawa wizualna występu również taka jest, przez co całość jest bardzo spójna. Cieszę się, że Portugalia wtedy wygrała, bo jednak Salvador wniósł coś zupełnie nowego w ten konkurs (nawet jeśli teraz nim tak bardzo gardzi ).